Deze maandag hadden we de laatste ronde van de externe competitie. Wij waren voorzien van een boekwerk aan instructies over consumpties; waar de analyse zaal was en hoe we moesten rijden. Natuurlijk had geen van ons die aandachtig doorgelezen dus kwamen we twee minuten over acht binnen; precies zo weinig te laat dat het nog telt als precies op tijd.
Hoewel het geheel om spek en bonen ging merkte ik dat ik wat zenuwachtig was. Mijn vorige externe partij… nouja, jullie hebben het vorige stuk gelezen (ik stond verloren na zet 12). Herman had een geheel ander probleem. In zijn hoofd stond ´Alive and kicking’ van Simple Mind op repeat. Een wijsje dat hij maar niet uit zijn hoofd kreeg.
Mijn partij (zie hieronder) ging goed; na zet 8 stond ik klinkklaar gewonnen. Voor de verandering gaf me dat wat tijd om te kijken hoe het ging op de andere borden. Ik keek liever niet te lang naar rechts; wat ik zag was namelijk niet al te opbeurend. Derk stond slecht. Maargoed; Derk speelt altijd remise dus dat komt wel goed. (Dit is natuurlijk helemaal niet waar; maar na de zege vorig jaar die ons het kampioenschap opleverde is het moeilijk te geloven dat een stelling “echt verloren” is als Derk achter de stukken zit.)
Herman’s partij kon ik lastig inschatten. Ik vond het “goed ogen” maar zag niets concreets. Herman stond een pion achter, dus ik had het gevoel dat hij zich in ieder geval goed voelde met de stelling. Theo’s positie was misschien het meest interessante. Theo had een sterk paard tegen een passieve loper van zijn tegenstander. In ruil daarvoor had zijn tegenstander juist weer wat meer ruimte. Dergelijke posities zijn meestal “lekker” om te spelen maar een nachtmerrie om echt te winnen, en Theo had minder tijd op de klok.
Mijn partij speelde zichzelf. Ik vond vrij makkelijk een plan wat ervoor zorgde dat mijn tegenstander geen schijntje hoop had, 1-0. Herman sloot niet lang daarna de vrede, 1 ½ – ½. Na afloop zei hij hiervan te balen. Hij stond blijkbaar (zo bleek uit analyse) op een gegeven moment gewonnen. Met een relatief simpele truc had hij een stuk kunnen winnen. Ik herken dit wel, als je een puzzel doet zie je gelijk hoe je materiaal kan winnen maar tijdens de partij kijk je er zo overheen. Frustrerend; ik weet ook niet zo goed wat hier tegen te doen; als iemand tips heeft hoor ik die graag.
Derk’s positie werd ondertussen van kwaad tot erger. Z’n tegenstander stond een pion voor, had meer ruimte en ook nog eens het loperpaar. Eén van deze zaken was niet zo erg geweest; maar alle drie bij elkaar was het te veel, het stond weer gelijk 1 ½- 1 ½. Alle hoop rustte op Theo’s schouders. Theo bood remise aan in een iets betere stelling. Tot Theo’s stomme verbazing sloeg zijn tegenstander het offer af! Nou ja zeg!
Ik wist het nog zo net niet. Theo stond wel lekker; maar ik maakte me een beetje zorgen om z’n klok. Als Theo echt op de winst wilde gaan spelen moest hij risico’s nemen. In tijdsnood is een foutje maar al te snel gemaakt is. Theo besloot echter dat het helemaal niet nodig was om all in te gaan. Hij hield zijn stelling gezond en makkelijk onder controle. Omdat zijn tegenstander er geen doorkomen aan zag werd er niet veel later remise overeen gekomen. 2-2 is een prima uitslag voor beide teams. Zo sluiten we een redelijk seizoen af met een redelijke uitslag.